2012 was een roerig modejaar. Groot Nederlands nieuws was de komst van een heuse Nederlandse
Vogue.
En internationaal waren er 3 spraakmakende ‘modetransfers’, 1
floppende collectie, 4 opzienbare samenwerkingen, 1 maffe trend en 1
journalistieke catwalkrel. Gelukkig viel er slechts 1 bekende modedode
te betreuren.
TRANEN BIJ JIL SANDER De wintershows in
februari/maart brachten 1 opmerkelijke trend voort: de comeback van het
broekpak. In de modebladen leverde het geweldige plaatjes op, maar
echt aanslaan deed het pakje (vooralsnog) niet. In
Milaan gaf
Raf Simons zijn laatste werkelijk beeldschone show voor
Jil Sander, en of de tranen rijkelijk vloeiden.
SIMONS/SLIMANE-BATTLEOmdat modehuis
Dior duidelijk geen bloedspoed had met een opvolger van de zielige
John Galliano, speculeerde het modevolk er lange tijd lustig op los over wie de Brit zou opvolgen. Opeens floepte op 7 maart
Hedi Slimane als duiveltje uit een YSL-poederdoosje als de nieuwe artistiek directeur bij
Yves Saint Laurent. Op 9 april kwam
Dior eindelijk met een naam:
Raf Simons.
Hèhè, het modevolk kon weer verder met hun leven, of toch niet: de
Simons/Slimane-battle was geboren, en het duurde nog máááánden voordat
duidelijk werd wie die strijd zou winnen.
NEDERLANDSE VOGUEHet gonsde al een tijd, en opeens lag de eerste Nederlandse
Vogue-editie
echt in de schappen. Het blad onderscheidt zich inmiddels van haar
buitenlandse ‘zusters’ en andere Nederlandse modeglossy’s. Ik keek uit
naar de eerste
Vogue’s Fashion Night Out. Voor
Het Parool moest ik hier een reportage over schrijven. Met scherp geslepen potlood sjeesde ik op en neer tussen de
Bijenkorf, waar de aftrap plaats vond, en de PC en dan weer door naar het restaurant van
het Stedelijk Museum (ijzersterke troef: op de foto met
Viktor & Rolf!)
en terug naar Bijenkorf. Bekaf kwam ik thuis met een vette deadline,
maar de tekst vloog het toetsenbord uit. Ik kon niet anders concluderen
dan dat niet alleen Amsterdammers maar ook nieuwsgierigen van ver
buiten de stad zich hadden vermaakt met van alles en nog wat over mode.
HULDE VOOR H&M 2012 kende veel samenwerkingen. In januari dit jaar prolongeerde
H&M de samenwerking met
Versace (ach leuk toch), daarna onthulden de Zweden de
Anna Dello Russo voor
H&M accessoirecollectie (ook erg vermakelijk) en vervolgens kwam de grootste verrassing:
Maison Martin Margiela voor
H&M. De accessoires waren geweldig, en verder hulde voor zo’n gewaagde keuze.
Zelf was ik het meest onder indruk van de amourette van
Louis Vuitton met
Yayoi Kusama.
Jammer dat het pretentieloze design met gestippelde brillen, schoenen
en tassen nogal duur was. Een feest voor het oog was het zeker.
MODEDODE Anna Piaggi blies eind juli op haar 81-ste haar laatste adem uit. Het Italiaanse ‘wandelende museum’ maakte vanaf 1988 de toonaangevende “
D.P. Doppie Pagine di Anna Piaggi” voor de Italiaanse
Vogue, interessante trendreportages, waarin
Piaggi met beeld en tekst verbanden legde tussen mode, historie en kunst. In 2006 beloonde
het Londense Victoria & Albert Museum haar met de geweldige expositie
Fashion-ology.
Hoe groot haar modepassie was, bewees een lijst bezittingen, waaronder
“923 hoeden, 2865 jurken, 399 jasjes, 6347 tijdschriften, én een 1
Olivetti schrijfmachine”. Ondanks de opkomst van computers bleef Piaggi
tikken op een knalrode
Olivetti Valentine S typemachine, een ontwerp van
Ettore Sottsass.
Wat kleedstijl betreft is
Anna Piaggi
onnavolgbaar, haar vermogen om van oude en nieuwe kleding een
spektakel te maken dat tegelijk een modestatement was, iets dat niemand
haar zal nadoen.
BEJAARDE RELVan bedenkelijk niveau was in oktober de journalistieke catwalkrel tussen
Cathy Horyn en
Hedi Slimane.
Slimane wilde haar dankzij een akkefietje uit 2004 (!) niet bij de YSL
show. Dat zit zo: bijna tien jaar geleden had de journaliste
geschreven dat: ‘
without Mr Simons’s template of slim tailoring and
street casting, there would not have been a Hedi Slimane just as there
would never have been a Raf Simons without Helmut Lang.’ Verstandige woorden.
Horyn
mocht dan wel geblacklist zijn, ze liet zich niet kisten en
recenseerde de SLP-collectie aan de hand van foto’s in haar blog voor
The New York Times. Oordeel: vernietigend. De winnaar van de fashion-battle was dus
Raf Simons. Met smart kijken we uit naar Slimane’s revanche: nog ongeveer zestig nachtjes slapen.
BRAD PITTNee, het was geen tikfout, niet
Angelina maar haar man
Brad Pitt is het behaarde nieuwe ‘gezicht’ van
Chanels
illustere parfum nr 5. Het commentaar op deze keus was niet van de
lucht, en het pr-doel – wereldschokkende nieuws rond een oud luchtje
genereren - supersnel bereikt. De eerste schrik is voorbij, we zijn aan
Pitt gewend, en wordt hij eigenlijk niet steeds leuker?
MODEZEGEN VOOR WANGOngelofelijk nieuws in november:
Nicolas Ghesquière verlaat
Balenciaga. Een uiteenzetting hierover staat in mijn vorige Vogue-blog. De opvolger was verrassend:
Alexander Wang. Zie het zo: iemand moet het doen, dus krijgt Wang alle modezegen. Zet ’em op.
WINKELS ALS PADDESTOELENLijkt
het zo, of zijn het er elk jaar meer ‘modedingetjes’. Voor mijn gevoel
opende een recordaantal winkels in de PC waar dit najaar ook de
Armani-winkel zijn tienjarig jubileum vierde. Van al die ‘nieuwe’
designerwinkels die de afgelopen decennia als paddestoelen uit de PC
omhoog kwamen, zou
Armani best eens de langste adem kunnen hebben.
CREATIEF IN CRISISTIJDOp de valreep van het jaar werd in
Den Haag tijdens het
Dutch Fashion Awards Prijzenfestival eerst het Modestipendum van € 50.000 uitgereikt aan de tweeling
Spijkers. Winnaar van de
Dutch Fashion Awards 2012 was
Mattijs van Bergen.
Eerder toonde Mattijs op de irritante en als de spaghetti zo
langdradige avond een glimmende en feestelijke collectie met stofjes
gemaakt van de inboedel van een failliete Arubaanse feestwinkel.
Creatief in crisistijd.
Laten we die gedachte vasthouden voor 2013!
Tot volgend jaar!
.jpeg)
